Το κνημιαίο πλατώ είναι η άνω επιφάνεια του οστού της κνήμης η οποία έρχεται σε επαφή με την άρθρωση. Είναι το σημείο που στηρίζει το βάρος του σώματος και κατ’ επέκταση δέχεται μεγάλο φορτίο. Όταν για οποιοδήποτε λόγο προκύψει κάταγμα στο κνημιαίο πλατώ η διάγνωση και η αντιμετώπιση πρέπει να είναι άμεσες καθώς σε αντίθετη περίπτωση επηρεάζεται τόσο η κίνηση όσο και η σταθερότητα.

 

Τα κατάγματα κνημιαίου πλατώ διακρίνονται σε έξι κατηγορίες σύμφωνα με τον Schatzker:

• Κάταγμα έξω κονδύλου
• Κάταγμα έξω κονδύλου με καθίζηση της επιφάνειας της άρθρωσης
• Καθίζηση της επιφάνειας της άρθρωσης
• Κάταγμα έσω κονδύλου
• Κάταγμα έσω και έξω κονδύλων
• Κάταγμα έσω και έξω κονδύλων με επέκταση στη διάφυση

 

Τα αίτια του κατάγματος κνημιαίου πλατώ

Το κάταγμα κνημιαίου πλατώ μπορεί να προκύψει ως αποτέλεσμα:

• Τραυματισμών από αθλητική δραστηριότητα (πχ ποδόσφαιρο, μπάσκετ, τένις)
• Τροχαίου ατυχήματος
• Πτώσης από ύψος
• Παθολογίας των οστών (πχ καρκίνος ή λοίμωξη).

 

Τα συμπτώματα του κατάγματος κνημιαίου πλατώ

Τα συμπτώματα που θα κάνουν την εμφάνισή τους όταν υπάρχει κάταγμα στο κνημιαίο πλατώ, εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από το πόσο σοβαρή είναι η αιτία που προκάλεσε το κάταγμα. Σε γενικές γραμμές το κάταγμα κνημιαίου πλατώ εμφανίζει συμπτώματα όπως:

• Πόνο στην περιοχή του γόνατος
• Οίδημα
• Εκχυμώσεις
• Αίσθημα μουδιάσματος
• Μειωμένη κινητικότητα και δυνατότητα κάμψης του γόνατος
• Παραμόρφωση του γόνατος
• Αστάθεια άρθρωσης
• Χλωμό ή κρύο πόδι
• Αδυναμία βάδισης.

 

 

Οι τρόποι αντιμετώπισης του κατάγματος κνημιαίου πλατώ

Μετά τη διάγνωση του κατάγματος κνημιαίου πλατώ μέσω λήψης ιστορικού, κλινικής εξέτασης, μαγνητικής τομογραφίας και λήψης ακτινογραφιών, ο γιατρός προτείνει τον καταλληλότερο τρόπο αντιμετώπισης. Ένα κάταγμα κνημιαίου πλατώ μπορεί να αντιμετωπιστεί με:

• Τοποθέτηση γύψου ή κηδεμόνα, σε ήπια περιστατικά
• Χειρουργική επέμβαση για την επίτευξη μέγιστης αποτελεσματικότητας, ειδικά σε νέους ασθενείς που επιθυμούν να έχουν έντονη δραστηριότητα. Η επέμβαση είναι αρθροσκοπικά υποβοηθούμενη και έχει σκοπό την ανάταξη του κατάγματος και την εσωτερική σταθεροποίηση συνήθως με πλάκα και βίδες προκειμένου ο ασθενής να είναι σε θέση να περπατήσει γρήγορα, να έχει τα βέλτιστα αποτελέσματα, μικρότερες τομές, ελάχιστο πόνο και ταχύτερη αποκατάσταση.

 

Μετά την επέμβαση ο ασθενής χρειάζεται να τοποθετήσει κηδεμόνα στο σημείο για συγκεκριμένο διάστημα και στη συνέχεια να ακολουθήσει πρόγραμμα φυσικοθεραπείας προκειμένου να αποκτήσει ξανά τη μέγιστη λειτουργικότητα της περιοχής.